Witam i dziękuję wszystkim, którzy zechcieli mnie odwiedzić. Ganutell - to XVI wieczna, wywodząca się z Malty, sztuka tworzenia kwiatów z nici i drucików. Zachwyciła mnie i tylko o tym planowałam pisać, ale blog, jak życie...zmienił się wraz z nieoczekiwaną zmianą w moim życiu.
piątek, 12 lipca 2013
Morwa
W dzieciństwie zajadałam się czarnymi owocami morwy, rosnącej u moich dziadków. Moja miłość do jej owoców, była utrapieniem babci. Po każdej mojej wizycie na drzewie lub pod drzewem, trzeba mnie było myć i przebierać, gdyż sok z owoców farbuje wszystko na kolor purpury. Po latach, ku mojemu żalowi, drzewo zostało ścięte. We mnie pozostała tęsknota, smutek i żal :))) Tęskniłam, bo nigdzie potem już nie spotkałam, ani tego drzewa, ani tych owoców. I nieoczekiwanie mam!, mam morwę z pięknymi czarnymi i słodkimi jak miód owocami.
Znowu wychodzę spod drzewa umorusana, prawie jak w dzieciństwie. Aby zachować tradycję w rodzinie, chyba nauczę moją wnuczkę wchodzić na morwowe drzewo:))
Pełnia lata. Zrobiłam to zdjęcie na pamiątkę. Za jakiś czas, po makach nie będzie śladu, za to powstanie nowoczesna obwodnica miasta, ale nie wiem, czy będzie równie piękna.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Zaniemówiłam z zachwytu nad pięknem maków. Marzy mi się morwa czarna, ale trudno dostać sadzonki.
OdpowiedzUsuńMaki są cudowne. Kocham ten widok i mogłabym patrzeć na nie godzinami, niestety przegrają z rozwojem infrastruktury miasta. No, wiem, miasto musi się rozwijać, a jednak mi żal.....
OdpowiedzUsuńW czasie tego urlopu, już nie pamiętam w jakiej miejscowości a szkoda!! na postoju, siedzieliśmy pod drzewem, gdzie siedziała wielka chmara śpiewających ptaków, pierwszy raz widziałam tak obsadzone drzewo i ten świergot
OdpowiedzUsuńI okazało się ,że to szpaki obsiadły drzewo morwowe i zajadały ze smakiem!!!
"Pysznie " było na to patrzeć jak i podobnie na Twoje zdjęcia
Pozdrawiam
A po polach pełnych czerwonych maków uwielbiałam buszować w dzieciństwie:):)
Na polach mojego dzieciństwa maki nie rosły, za to było mnóstwo bławatków/chabrów. Tak szpaki też lubią morwy- wiedzą dranie, co dobre:)). Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńJak ja zazdroszczę, że masz morwy! Bardzo je lubię, ale na północy jeszcze jej nie widziałam.
OdpowiedzUsuńU mojego dziadka były dwa drzewa, a w Taszkiencie w ogóle jest ich bardzo dużo. Tęsknię za morwą! :'(
A maki przepiękne! :)
Nie wiem dlaczego morwa w Polsce jest tak mało popularna, ja ją uwielbiam. Rozumiem Twoją tęsknotę, po wycięciu drzewa u moich dziadków przez długie lata szukałam morwy.
OdpowiedzUsuń